Першая спроба адкрыць у Брэсце прафесійны тэатр была зроблена пасля аб’яднання Заходняй Беларусі з БССР. Згодна з рашэннем Саўнаркама БССР у жніўні 1940 года ў Маскве з выпускнікоў курса м.Тарханава Дзяржаўнага інстытута тэатральнага майстэрства (цяпер ГІТІС) быў утвораны творчы калектыў Брэсцкага абласнога Рускага драматычнага тэатра. Восенню гэтага ж года калектыў прыступіў да працы ў Брэсце.
ТЭАТР размясціўся ў будынку клуба-кінатэатра»Світ”. Узімку 1939 года будынак аддалі ў поўнае распараджэнне рускаму абласному драматычнаму тэатру, разам з прыстойнай па тых часах сумай у 450 тысяч рублёў. У снежні 1940 года на сцэне тэатра, глядзельная зала якога была перабудавана са спартыўнай залы і разлічана на 800 месцаў, адкрыўся першы тэатральны сезон спектаклем «каханне Яравая» к.Трэнева (рэж. А.Акунчыкаў). Таксама ў рэпертуар увайшлі падрыхтаваныя ў перыяд вучобы ў ГІТІСе спектаклі» мяшчане ” м.Горкага (рэж. В. Белакураў),» небяспечны паварот ” Дж.Б.Прыстлі (рэж. К. Трэнеў).
Абласная газета “Заря «(тады выдавалася на беларускай мове) 22 лістапада 1940 года апавяшчала, што Брэсцкаму рускаму драматычнаму тэатру патрабуецца» касір-руханкавод«, сакратар-машыністка, рабочыя сцэны, мэбельшчыкі, бутафоры, кіраўнік грыміравачнага цэха, майстар-цырульнік, акцёры»дапаможнага склада”.
У 1941 годзе былі пастаўлены дзве камедыі: лірычная камедыя “Слава” у. Гусева (рэж. Кульнеў, Старасціна) і камедыя з народнага жыцця» Самадуры ” к. Гальдоні (рэж. Старасціна). ТЭАТР з поспехам паказваў спектаклі на гастролях у Кобрыне, Пружанах, Картуз-Бярозе, у маі 1941 – у Беластоку, у пачатку чэрвеня 1941 – у Гродне. У маі-чэрвені 1941 года ў тэатры ішла інтэнсіўная праца над гістарычнай драмай «Мсціслаў заліхвацкай» і.Прута. Аднак праца над спектаклем была спыненая праз пачатак баявых дзеянняў у Берасці.
Вайна заспела трупу рускага абласнога драматычнага тэатра на гастролях у Пінску. У Брэсцкім тэатры ў сваю чаргу гасцяваў калектыў сталічнага тэатра музычнай камедыі. У цяжкіх умовах акупацыі артысты працягвалі даваць прадстаўлення, некаторыя з іх беглі ў Кіеў, іншыя працягвалі свой сцэнічны праца, пакуль нямецкія захопнікі, адыходзячы, не сагналі трупу тэатра з сабой у Германію. Будынак тэатра быў знявечаны падчас бамбардзіроўкі.
Першага кастрычніка 1944 года ўрад рэспублікі прыняў рашэнне аб стварэнні ў пагранічным Брэсце драматычнага тэатра, якому было прысвоена імя Ленінскага камсамола Беларусі. Фармавалася трупа з выпускнога курса Маскоўскага гарадскога тэатральнага вучылішча-выхаванцаў народнага артыста РСФСР в.в. Гатоўцава. Настаўнікамі будучых брэсцкіх артыстаў былі мхатаўцы, якія непасрэдна вучыліся ў Станіслаўскага і гралі на адной сцэне з Качалавым і Масквіным. ТЭАТР узначаліў беларускі рэжысёр Н. А. Міцкевіч.
Захаваліся запісы, як артысты рыхтаваліся да прыезду ў Брэст. Да іх звычайных заняткаў у вучылішчы дадаліся рэпетыцыі спектакляў, якія павінны былі скласці рэпертуар тэатра. Акрамя таго, артысты спецыяльна вывучалі беларускую мову, рыхтуючыся да таго, што гуляць ім давядзецца ў іншай краіне.
Пакуль будынак рэканструявалі, спектаклі ставіліся ў кінатэатрах і клубах, а таксама ў памяшканні тэатральных майстэрняў. У гэтым невялікім на першы погляд будынку адначасова размясціліся малая сцэна, зала з драўлянымі крамамі, разлічаны на 150 чалавек, жылыя пакоі і майстэрня. Рэпертуар тэатра ў асноўным складаўся са спектакляў, падрыхтаваных падчас вучобы:» вечар старадаўніх вадэвіляў «(»пазыковыя жонкі«,» Зачараваная яечня«,» запалкі паміж двух агнёў « – рэжысёры П.жыхароў, с.Калінін, Н. Цітушын),» гульня кахання і выпадку ” П. Марыво (рэж. Ю. Малькоўскі) «» мяшчане ” м. Горкага (рэж. Н. Свабодзін).
Рэканструкцыя завяршылася ў 1947 годзе. Захаваліся звесткі пра тое, якім унікальным быў абноўлены будынак. З’явіліся багатыя роспісу і ляпніна, адпаліраваная бліскучая мэбля. Пры ўваходзе ў вестыбюль глядач мог убачыць размаляванай плафон на тэму» паветраны бой ” па эскізе мастака Бардзілоўскага. А ў глядзельнай зале можна было ўбачыць размаляванай плафон вядомага мастака Пятра Данелія. У фае адкрывалася галерэя партрэтаў вялікіх пісьменнікаў: Горкага, Талстога, Чэхава, Астроўскага, Грыбаедава, Гогаля.
8 сакавіка 1947 года ў адноўленым і абноўленым будынку тэатра адбылася прэм’ера спектакля «старыя сябры» л.Малюгіна (рэж.В. Яфімаў). Аснову рэпертуару ў пасляваенны перыяд складалі спектаклі героіка-рамантычнага кірунку: сцэнічная кампазіцыя “Два пакаленні» («юнацтва бацькоў» б.Гарбатава і “Маладая гвардыя” паводле рамана А. Фадзеева, рэж. У. Яфімаў); пазней гэтыя творы былі пастаўлены асобна:» Маладая гвардыя «ў 1947 годзе рэжысёрам ю. Решимовым і» юнацтва бацькоў «у 1952 годзе рэжысёрам г.Волкавым;» Як гартавалася сталь ” па п’есе Н. Астроўскага (1948, рэж. Ю. Рэшымаў),» Ірынка ” па творы К.Чорнага (1948, Рэжысёр Ю. Рэшымаў) і многія іншыя спектаклі.
У перыяд з 1949 па 1953 гады ТЭАТР узначальваў А.У. Міронскі. Кіраўнік і рэжысёр, ён сабраў на Брэсцкай сцэне майстроў тэатральнага мастацтва. У 1949 годзе ў Брэст былі запрошаны вопытныя акцёры расфармаванага Магілёўскага абласнога Рускага тэатра м.Абрамаў, а. Качаткова, Е. Палосін, т. Аляксееў, а. Ветошкін; у калектыў прыйшлі а. Астарына, т. Заранок, П. Маркін, а. Захарава, т. Канавалава, б. Концедалов, с. Юркевіч і іншыя майстры сцэны. Асноўнае месца ў рэпертуары тых гадоў займала сучасная драматургія: “Канстанцін Заслонаў” а. Маўзона, «каханне Яравая» к. Трэнева, «Машанька» а. Афінагенава, п’есы Н. Пагодзіна, б.Гарбатава, я. Галана, Н. Дзяканава, а. Якабсона. З поспехам ішлі “Авадзень «паводле рамана Э. Войніч і” Вей, ветрык!”Я. Райніса.
Сапраўдным творчым поспехам і візітнай карткай Брэсцкага тэатра стаў спектакль па п’есе к.Губарэвіча «Брэсцкая крэпасць». Яго прэм’ера адбылася 19 сакавіка 1953 года.
Яркія і пераканаўчыя вобразы абаронцаў крэпасці стварылі артысты м.Абрамаў, П. Маркін, ю. Уласаў, т. Заронак, б. Уксусов, а. Качаткова, в. Лисовскоий. У 1967 годзе спектакль быў адзначаны прэміяй Ленінскага камсамола. У 1972 годзе Народны артыст БССР Г. Волкаў аднавіў пастаноўку з новым маладзейшым складам артыстаў. Перажыўшы некалькі рэдакцый і акцёрскіх складаў, спектакль “Брэсцкая крэпасць” – творчы помнік героям Вялікай Айчыннай вайны-быў паказаны 953 разы гледачам Расіі, Беларусі, Украіны, Прыбалтыкі, Польшчы.
Больш за тое, «Брэсцкая крэпасць» прынесла Брэсцкаму тэатру драмы Усесаюзную славу. 17 верасня 1960 года яна была паказана на сцэне Крамлёўскага тэатра ў Маскве. У зале не было ніводнага вольнага крэсла. Прыйшлі не толькі аматары тэатра, але і масквічы – удзельнікі абароны крэпасці над Бугам.
Памер сцэны Крамлёўскага тэатра ў два разы пераўзыходзіў Брэсцкую сцэну. Для паказу спектакля прыйшлося перабудаваць дэкарацыі. Аднак паказ прайшоў з трыумфам. Па ўспамінах Заслужанага дзеяча культуры БССР, дырэктара тэатра Леаніда Валчэцкага, у фінале спектакля да артыстаў з залы выйшлі дзве рускія маці, якія страцілі сваіх дзяцей у вайне, і адбілі артыстам тры зямныя паклоны
Спектакль быў адзначаны прэміяй Ленінскага камсамола. Віншаванні з высокай узнагародай пасыпаліся з усіх куткоў Савецкага Саюза і нават з іншых краін: з Калінінграда, Магнітагорска, нават з Любліна. Гэтая ўзнагарода паслужыла штуршком да творчага развіцця тэатра
У пасляваенныя пяцідзесятыя героіка-рамантычная тэма знаходзіць адлюстраванне ў спектаклях «гады падарожжаў» і «домік на ўскраіне» а.Арбузава, «Грак, птушка Вясновая» с. Мсціслаўскага, «на вуліцы шчаслівай» і. Прынцава, «Разлом» б. Лаўрэнева, «людзі, якіх я бачыў» с. Смірнова, «юнацтва бацькоў» б. Гарбатава,«Арганаўты» ю. Эдліса, «каменьчыкі на далоні» а. Салынского, у п’есах у. Розава, і. Штока, с. Алёшына.
У 50-60-я гады прыкметны ўплыў на фарміраванне калектыву аказалі галоўныя рэжысёры і.Папоў (1953-1955) і Ю. Орынянский (1959-1962), чые традыцыі з 1965 года працягнуў галоўны рэжысёр тэатра Георгій Волкаў, плённа прапрацаваў на гэтай пасадзе больш за 14 гадоў. Трупа тэатра папоўнілася здольнай моладдзю (г. Токараў, Н.Ганчарэнка, с. Еўдашэнка, Р. Семичева і іншыя). У калектыў прыйшоў артыст яркай індывідуальнасці а.Логінаў. Пад кіраўніцтвам галоўнага рэжысёра г. Волкава творчы калектыў напружана працаваў над стварэннем вобраза сучасніка, чалавека гераічнага лёсу. Такія героі спектакля» сэрца на далоні ” паводле рамана і.Шамякіна. Гэтая праца тэатра адзначана дыпломам на Усесаюзным конкурсе, прысвечаным 50-годдзю кастрычніка.
У рэпертуары 60-х гадоў значнае месца адводзіцца творам маладых сучаснікаў. Спектаклі маральна-этычнай праблематыкі сталі вызначальнымі ў творчасці калектыву: «і праўда, і шчасце» а.Гуткович і Ф. Казаўскай, «Іркуцкая гісторыя» а. Арбузава, «у сябе ў палоне» м. Смірнова і многія іншыя творы. ТЭАТР звяртаўся і да п’ес беларускіх драматургаў, якія здабылі вядомасць і сталі класікай: «Ірынка» к.Чорнага, «салаўі спяваюць на волі» па аповесці з. Бядулі «салаўі». Вялікім поспехам карысталіся спектаклі па п’есах ” Выбачайце, калі ласка!”А. Макаёнка,» Кветка шчасця” і. Козела, і п’есам в. Палескага, а. Маўзона, я. Пасава
Свой прафесіяналізм брэсцкія рэжысёры, пастноўшчыкі і акцёры адточвалі на класічнай драматургіі А.Чэхава («Чайка» (1954, рэж. І. Папоў), ” тры жарты “(1956, рэж. А. Астарына, а. Самараў), “Тры сястры” (1960, рэж. Ю.Орынянский), а. Астроўскага: «навальніца» (1952, рэж. П. Маркін),» не было ні гроша, ды раптам алтын ” (1954, рэж. І. Багданаў) « “Беспасажніца” (1957, рэж. Г. Волкаў) « ” Жаніцьба Бальзамінава (1957, рэж. В. Батурын) « “Позняе каханне” (1963, рэж. А. Астарына). У пастаноўках “Ганна Карэніна” па Л. Талстому,» Атэла “у. Шэкспіра,” сабака на сене “Лопе дэ Вега,» Пігмаліён” б. Шоў былі яркія вобразы, якія запомніліся сучаснікам, стварылі а. Логінаў, т. Заронак, ю. Уласаў, а. Самараў, Н. Ганчарэнка, с. Еўдашэнка, с. Юркевіч, Р. Барзова, в. Лісоўскі
Перыяд 50-60-х гадоў быў самым насычаным у гісторыі тэатра: за два дзесяцігоддзі 24 рэжысёра паставілі 171 спектакль. Усе яны былі напоўнены паэзіяй, шчырай грамадзянскасцю, звернутай да розуму і сэрцу сучасніка. Менавіта ў гэтыя гады пад кіраўніцтвам вядомых майстроў сцэнічнага мастацтва сфармаваўся мастацкі стыль калектыву, аб’яднаны агульнымі прафесійнымі памкненнямі
У наступным дзесяцігоддзі ў калектыў уліваюцца новыя творчыя сілы. У ТЭАТР прыйшлі і занялі вядучае месца ў рэпертуары выпускнікі Беларускага тэатральна-мастацкага інстытута акцёры а.Гаманюк, м. Мятліцкі, т. Ляўчук, рэжысёр т. Белічэнка. Расце майстэрства акцёраў к. перапёлкі, т.Валчэцкай, Н. Абрамавай, Д. Дойбан, Р. Нячэхінай. У спектаклях рэжысёраў с. Еўдашэнка, г. Волкава, г. Баравіка, Ф. Назарава біўся жывы пульс часу, заўсёды прысутнічала гранічна вострае пачуццё сучаснасці
У гэты перыяд ставіцца шмат п’ес беларускіх аўтараў:» Хто смяецца апошнім «к. Крапівы,» Раскіданае гняздо «Янкі Купалы,» апошняя інстанцыя ” м.Матукоўскага. Менавіта ў Брэсце ўпершыню была пастаўлена п’еса а. Макаёнка»Верачка”. Актыўным сцвярджэннем сваіх жыццёвых пазіцый, гарачай барацьбы за ўсё светлае, перадавое падкупляюць героі п’ес а. Делендика, в. Коростылева і Б. Васільева, а. Пінчука і А. Мовзона, б. Рабкіна, а. Алексіна, в. Шукшына башкірскага паэта М. Карыма, грузінскага пісьменніка Н. Думбадзе
У 70-я гады калектыў тэатра вядзе актыўную гастрольную дзейнасць у Беларусі і за яе межамі. Спектаклі» мяшчане “м. Горкага,» Жаніцьба «м.Гогаля,» каменьчыкі на далоні «г. Баравіка,» энергічныя людзі” у. Шукшына з нязменным поспехам дэманструюцца ў Польшчы (Беласток, Люблін) і ва Украіне. ТЭАТР прымае ўдзел у фестывалях, прысвечаных пастаноўкам класічнай і сучаснай драматургіі Польшчы. На трэцім фестывалі ў Любліне ў 1976 годзе адзначаны дыпломам спектакль «Начная аповесць» к.Хаінскага.
У апошнія два дзесяцігоддзі 20 стагоддзя Брэсцкі тэатр пад кіраўніцтвам галоўных рэжысёраў Сяргея Еўдашэнкі (1979 – 1981, 1993 – 1995), Уладзіміра Забелы (1984 – 1986), Сямёна Терейковского (1987 – 1990), Уладзіміра Караткевіча (1990 – 1993) выпускаў спектаклі на маральна-філасофскую тэматыку: “гуляй, Йоселе, гуляй…» («памінальная малітва») г. Горына па творы Шолам-Алейхма, у п’есах “сёстры” і “вечныя сны” л. Разумоўскай, «парог» а. Дударава «” Рускі пытанне ” Сіманава
У 1988 годзе пачалася генеральная рэканструкцыя будынка Брэсцкага тэатра драмы, якая доўжылася амаль 7 гадоў. Падчас рэканструкцыі трупа арандавала розныя пляцоўкі-гралі на сцэне гаркама камсамола па вуліцы Наганава, а таксама насупраць сквера Іконнікава на вуліцы Леніна. Нягледзячы на неўладкаванасць і непрыстасаванасць арандуюцца памяшканняў, трупа не пакідала творчую працу. Па-ранейшаму штогод ставілі 5-6 спектакляў, найбольш значнымі з якіх былі “падман за падманам” а. Грыбаедава « “Начная Саната” а. Стрынберга, “Дзеці Арбата” а. Рыбакова,» Машэка ” ю. Арэхаўскага
Новы этап у жыцці калектыву пачаўся ў 1995 годзе, калі завяршылася рэканструкцыя будынка тэатра. Адкрыццё новага будынка супала з прэм’ерай спектакля «Жаніцьба Фігаро» Бамаршэ (рэжысёр в.Чхаідзэ). Адначасова адбылася яшчэ адна падзея-да тэатра на правах аўтаноміі далучыўся сімфанічны аркестр. З гэтага часу ТЭАТР насіў назву-Брэсцкі тэатр драмы і музыкі
У рэпертуары 90-х спалучаліся спектаклі па п’есах беларускіх аўтараў: «і смех, і грэх» у.галубка і Л. Родзевіча, «Купала» А. Дударава, «Цыганскі кароль» а. Караткевіча, «Саламея Русецкая» с. Кавалёва і сцэнічныя інтэрпрэтацыі рускіх і замежных класічных твораў: «Іваноў» а. Чэхава, «Месяц у вёсцы» і. Тургенева, «перад заходам сонца» г. гаўптмана, «Дамы і гусары» а. Фрэдра, «любоўю не жартуюць» а. Мюсэ і інш. ТЭАТР не пакідае без увагі і дзяцей. Рэпертуар падбіраўся з улікам узроставых асаблівасцей маладога гледача: у афішы 90-х ёсць казкі «Знайка-Зазнайка» с. Міхалкова,» Сіўка-Бурка ” Яршова і інш.
Да пачатку XXI стагоддзя сфармаваўся новы рэпертуар, які адрозніваўся свежым поглядам на добра вядомыя творы, а таксама эксперыментамі ў галіне жанраў і формаў. Мастацкае афармленне спектакляў набыло асабліва важнае значэнне дзякуючы сцэнаграфіі в. Лесіна і сцэнічным касцюмам т. Карвяковай
Да ліку творчых дасягненняў тых гадоў варта аднесці спектаклі: «Жаніцьба Фігаро» Бамаршэ, «Купала» Аляксея Дударава, «Месяц у вёсцы» Івана Тургенева, «Саламея Русецкая» Сяргея Кавалёва, «рэвізія» (па п’есе Мікалая Гогаля «Рэвізор»).
З 1996 года на базе Брэсцкага тэатра драмы і музыкі праходзіць Міжнародны фестываль тэатральнага мастацтва «Белая Вежа». Штогод у праграме фестывалю прымаюць удзел тэатры з больш чым 20 краін блізкага і далёкага замежжа. Дзякуючы фестывалю пастаянна пашыраюцца творчыя кантакты Тэатра, узнікаюць новыя праекты. Сярод іх можна адзначыць сумесны праект з Берлінскім тэатрам “сталічны” – спектакль “Клоп” у. Маякоўскага (рэжысёр Томас Макарас) і сумесныя праекты з Інстытутам Польскім у Мінску-спектаклі “Кравец” с. Мрожака (рэжысёр Цэзарэ Карпіньскі, Польшча) і «Дзяды» А. Міцкевіча (рэжысёр Павел Пасіні, Польшча)
Пад кіраўніцтвам генеральнага дырэктара і мастацкага кіраўніка а. Козака ТЭАТР працягнуў лінію асваення рускай, беларускай і замежнай класікі, калектыў дэманструе арыгінальны аўтарскі погляд рэжысёраў. У тэатральнай афішы першага дзесяцігоддзя двухтысячных была прадстаўлена як Руская класіка (»злачынства і пакаранне «Ф.Дастаеўскага,» шынель «м.Гогаля і» тры сястры «а. Чэхава – рэжысёр т. Ільеўскі,» Дзядзька Ваня «а. Чэхава – рэжысёр А. Латенас,» смешныя грошы«,» панскія дзівацтвы«Н. Някрасава – рэжысёр а. Козак), так і замежная (»Рамэа і Джульета ” у. Шэкспіра-рэжысёр т.Ільеўскі, «перад крамай ювеліра» к. Вайтылы – рэжысёр і. Блінкоў), і нацыянальная («Прымакі» Я. Купалы – рэжысёр в. Янавец, «Раскіданае гняздо» Я. Купалы – рэжысёр в. Савіцкі, «вечар» а. Дударава – рэжысёр а. Козак; «Зацюканы апостал» а. Макаёнка – рэжысёр в. Савіцкі). Творы сучасных драматургаў таксама занялі важнае месца ў рэпертуары тэатра: «Філумена Мартурано» э. дэ Філіпа – рэжысёр А. Бакіраў, «Дробка» ж. Летраза – рэжысёр я. Тарасаў, «выпадак у заапарку» Э. Олбі – рэжысёр Р. Гапанюк, «змешаныя пачуцці» Р. Баэра – рэжысёр с. Еўдашэнка, “беспарадак класа” LUX”, або скокі з мерцвяком ” Р. Куні-рэжысёр а. Козак
Намаганнямі Тэатра пры Брэсцкім музычным каледжы імя Рыгора Шырмы быў адкрыты акцёрскі курс, найбольш перспектыўныя выпускнікі якога папоўнілі трупу тэатра. Яны паспяхова гралі ў спектаклях: “Рамэа і Джульета”, “Маленькі прынц”, “Цырк Шардам”, “Дон Жуан” « ” Білоксі»
У 2009 годзе калектыў тэатра дэбютаваў у новым для сябе жанры вулічнага спектакля, паставіўшы спектакль «мара аб Дон Кіхоце» паводле рамана М.Сервантэса (рэжысёр – А. Козак). Спектакль стаў творчым поспехам калектыву і актыўна ўдзельнічаў у міжнародных тэатральных фестывалях у Польшчы і Украіне
За значны ўклад у развіццё беларускай культуры і мастацтва, у 2005 годзе тэатру прысвоена ганаровае званне – Заслужаны калектыў Рэспублікі Беларусь, а ў 2009 годзе прысвоены статус «акадэмічны». З гэтага часу назва Тэатра-Дзяржаўная ўстанова “Заслужаны калектыў Рэспублікі Беларусь” Брэсцкі акадэмічны тэатр драмы імя Ленінскага камсамола Беларусі»
На дадзены момант ТЭАТР працягвае пашыраць свае мастацкія магчымасці, асвойваць сучасную драматургію («вельмі простая гісторыя» м. Ладо, «Ураджай» П. Пражко – рэжысёр Дзяніс Фёдараў), а таксама актыўна працуе з дзіцячай і падлеткавай аўдыторыяй («Дарагая Алена Сяргееўна» л. Разумоўская – рэжысёр Цімафей Ільеўскі; «Роні і Бірк» а. Ліндгрэн – рэжысёр Дзмітрый Нуянзин; «сумны кароль» в. Зімін – рэжысёр Дзяніс Фёдараў)
Аб высокім прафесійным узроўні творчага калектыву сведчыць і тое, што ў 2014 годзе вядучыя майстры сцэны м.Мятліцкі і т. Ляўчук атрымалі званне «Заслужаны артыст Рэспублікі Беларусь», А С. Пяткевіч узнагароджаны медалём Францыска Скарыны. Побач з заслужанымі артыстамі рэалізуюць свой талент майстры сцэны розных пакаленняў: а. Жук, Н. Лабко, м. Ільіч, а. Шчарбакоў, а. Бузук, г. Чурыкаў і інш
Працягваецца актыўнае супрацоўніцтва з Саюзам тэатральных дзеячаў Расійскай Федэрацыі. У 2017 годзе быў ажыццёўлены сумесны праект рэжысёрскай лабараторыі. У рамках праекта тры маладыя рэжысёры з Расіі: Даніл Чашчын, Яўген Маленчаў і Ягор Равінскі, прадставілі ўрыўкі па творах класічнай рускай літаратуры і драматургіі. Вынікам стала пастаноўка ў чэрвені 2018 года рэжысёрам Ягорам Равінскім спектакля “нявольніцы” па камедыі А. Астроўскага
У 2017 годзе на пасаду генеральнага дырэктара Брэсцкага тэатра драмы ўступіў у.і. Гарбузаў. Пад яго кіраўніцтвам калектыў стаў надаваць вялікую ўвагу культурна-асветніцкіх праектах і ўзяў курс на сучасныя тэндэнцыі тэатральнай справы. Дзякуючы актыўнай падтрымцы Вячаслава Гарбузава ў сакавіку 2018 г. Брэсцкі тэатр драмы ўпершыню далучыўся да міжнароднай культурнай акцыі»Ноч у тэатры”. Правядзенне акцыі стала традыцыйным
У 2019 годзе галоўным рэжысёрам тэатра стаў Цімафей Зіноўевіч Ільеўскі. На Брэсцкай сцэне за сваю кар’еру ён паставіў больш за 30 спектакляў, сярод якіх камедыі і драмы, класічныя творы сусветнай літаратуры і драматургіі і сучасныя п’есы, спектаклі для дарослай аўдыторыі і для дзяцей
У 2021 годзе Вячаслава Гарбузава на пасадзе генеральнага дырэктара тэатра змяніла Ганна Уладзіміраўна Сенькавец. Пад яе кіраўніцтвам ТЭАТР працягнуў удзел у стварэнні сумесных праектаў з расійскім інстытутам тэатральнага мастацтва, вынікам чаго ў 2022 годзе стала прэм’ера спектакля «праўда – добра, а шчасце лепш» па А.Астроўскаму ў рэжысуры Міхаіла Бехцерава. Таксама ў 2022 годзе за шматгадовую плённую працу і асабісты ўклад у развіццё мастацтва артыст Сяргей Пяткевіч удастоены звання ” Заслужаны артыст Рэспублікі Беларусь»
Дзякуючы дзейнасці Ганны Сенькавец ТЭАТР стаў прымаць больш актыўны ўдзел у гарадскіх мерапрыемствах. Так, у 2023 годзе ў фае другога паверха прайшоў афіцэрскі баль. Удзельнікамі сталі афіцэры розных воінскіх часцей Брэсцкага гарнізона з мужам і жонкай
